Een nieuw avontuur; rondje veluwe

Het was inmiddels al weer maandag, tijd voor een nieuw avontuur. Het supersnel laden moest nog steeds worden uitgeprobeerd en een lezing van Craig van Batenburg uit de USA bij het ROC Aventus in Apeldoorn stond op het programma. De lezing ging nota bene over elektrisch rijden, dus heel toepasselijk om met de BMW i3 te komen. De route: A28 > A1 > Stoppen bij Fastned > A1 vervolg naar Apeldoorn en daar is laadgelegenheid > binnendoor naar huis; “piece of cake”. Samen met mijn collega ging ik op pad. Het zou helemaal niet nodig zijn om bij Fastned op te laden, ik had geïnformeerd en bevestigd gekregen dat de auto bij het ROC in Apeldoorn bij kon en mocht laden. De geladen Fastned kilometers zou ik later echter nog hard nodig hebben…

Het goede nieuws

Fastned Palmpol bij Terschuur

Display

De Fastned snellader werkt goed. Je zou het ook “supersnellader” kunnen noemen, en dan refereer ik naar een gelijkspanning (DC) lader. Andere laders werken altijd op wisselspanning (AC) en hoewel dat ook aardig snel zou moeten kunnen gaan; gelijkspanning met een heel hoge stroom gaat veel sneller. We gingen natuurlijk “vol” uit Harderwijk weg en omdat we 2 laadgelegenheden in het vooruit hadden liggen werd er niet teveel beknibbeld op de snelheid. Met de rijstijl die gehanteerd werd voorspelde de auto bij aankomst bij het Fastned station dat er nog 70 kilometers te rijden waren. Na een minuut of 10 laden waren dat er weer 90. De snelheid van laden hangt af van hoe vol de accu is bij DC laden. Een lege accu laadt dus sneller op dan een 73% volle. We hebben geladen tot 90%.

Dan door naar Apeldoorn waar we keurig op tijd aan kwamen en even op zoek waren naar de beloofde lader. Om comfortabel thuis te komen zou hier nu bijladen wel nodig zijn. Geparkeerd; lader aangesloten; en tja… Hoe gaat dat ding aan?

Dus naar de receptie op de school; we stonden in de parkeergarage. “Hoe de lader aan moet? Euhm, dat weet ik niet; moet ik even bellen momentje!” Hoewel we keurig te woord werden gestaan kwamen we niets verder. Niemand wist het, maar wel begon de receptioniste te vermoeden dat de lader nog kapot was, want vorige week deed hij het ook niet. “Gaat u maar naar de lezing, ik kom bij u terug als er iets te melden is”. … Ik denk dat er niets te melden was; niets meer gehoord. De lezing was wel boeiend.

Naar huis

Vanaf het Fastned station via ROC Aventus was het 135 kilometer tot huis. Bij het Fastned station stond er 90 kilometer tot mijn beschikking, bij het ROC nog 70 geloof ik. Dus tijd om de extra spaarzame stand van de auto te activeren. Dan gaat het gaspedaal anders “softer” reageren, en worden zoveel mogelijk energieslurpertjes uitgezet. Dat heet de ECOPRO+ stand. Dan heb ik gelijk een stukje meer actieradius ter beschikking. Maar geen verwarming of airconditioning. Verwarming was fijn geweest…

Dus héél netjes naar Harderwijk gereden om mijn collega af te zetten. Ter plekke waren er nog 55 kilometers in de ECOPRO+ stand over. Dat is net even te weinig om thuis te komen, dus even aan de lader gehangen en nog een kwartiertje bijgeladen. Maar met de tot mijn beschikking staande laadsnelheid (zie vorige blogs) schoot het niet echt op. Ik wilde nu naar huis en er in de tussentijd zou het toch wel een genoeg zijn? Ik vond van wel en dus: op weg naar huis. Die kilometers die ik volgens de auto te kort bij me heb, die haal ik wel in door heel rustig en netjes te rijden. Daar had ik alle vertrouwen in.

Spannend

Voor het opgaan van de houtribdijk heb ik nog getwijfeld of ik nog een lader op moest zoeken. Maar de lader bij Bataviastad daar zat nog minder gang in dan mijn auto aankan, (qua laadsnelheid) dus dan maar door. Een extra complicatie bleek echter: een straffe tegenwind recht op de snuit. De auto gaf aan: 5 kilometer tekort energie om thuis te komen… Heel langzaam rijden dus. Eerst afgezakt naar 80 km/h, maar het gat tussen wat ik had en wat ik nodig had werd niet kleiner. Toen nog langzamer naar 75km/h….. Hierbij verbaasde ik mij dat auto’s rustig achter je blijven rijden. Het was rustig op de dijk; geen auto’s van de andere kant, en je mocht inhalen. Toch blijven de auto’s achter mij rijden. Daarom durfde ik niet NOG langzamer, maar dat WILDE ik wel! Alles beter dan stil komen te staan. Uiteindelijk durfde de waaghalzen mij te passeren waardoor ik ongegeneerd tot 70 km/h (en lager) kon gaan om het einddoel; thuis te halen.

Het is gelukt; met nog 1 “voorspelde” kilometer in de accu draaide ik mijn "oprijlaan" op.