BMW i3

Mijn batterijautootje

De knoop is doorgehakt. Ik ga in een auto zonder verbrandingsmotor rijden; een auto op batterijen.

En niet voor een proefritje, nee, als vervanger voor mijn huidige woon-werk- en privéauto. Het is de volledig elektrische BMW i3. Een droom die uitkomt? Ach.. ik houd wel van een avontuurtje. Ik zie uit naar de uitdagingen en de ontdekkingstocht die dit met zich mee neemt. Want echt gemakkelijk maak ik het mezelf natuurlijk niet; ik woon 67 km van mijn werk, dus minimaal 133 km per dag. De BMW i3 kan volgens fabrieksopgave 130 tot 160 km op volle accu’s. In theorie moet ik dus heen en weer kunnen, in de praktijk zal laden op de zaak én thuis nodig blijken te zijn, zeker als in de winter de nodige verbruikers zoals verwarming en verlichting de actieradius verder zullen beperken.

Én de BMW i3 is een 4-zitter.Thuis heb ik nog eens geteld en het blijkt dat we toch echt 5 mensen hebben in ons gezin. In het beslissingstraject hebben we elkaar thuis eerlijk de vraag gesteld: hoe vaak gaan we tegenwoordig nog met zijn allen weg? We konden het ons niet herinneren. Met een heel zelfstandige zoon die in het komende jaar 16 wordt is dat ook niet zo gek. Hij is druk met baantjes in het weekend, en stage en school en wat chillen hier en daar. Maar het aantal keren dat we een dagje op stap gaan, of familiebezoek met een compleet gezin afleggen, valt jaarlijks op 1 hand te tellen. Oplossing: dán maar met 2 auto’s.

Vakantie.Naast de beperking van een 4-zitter zou het aantal keren opladen voordat je in Zuid-Frankrijk bent wel flink de keel uithangen. Dat wordt dus niks. Op een andere manier op vakantie dus, met huurauto, vliegtuig of de fiets. Ik vermoed dat het de eerste optie wordt.

En zo nu en dan is het wel eens nodig naar een klant toe te gaan. Dat zijn meestal afstanden van heen en terug méér dan 100 km, en daarna moet ik nog vanuit Harderwijk naar huis. Het wordt een uitdaging om dat te laten lukken. Plannen en ontdekken, want ja, je kunt de auto op de bestemming opladen als er een laadstation in de buurt is. Of onderweg opladen met een snellader. Vooral rond de A15 worden veel laadpunten gebouwd die de auto in een half uur voor bijvoorbeeld 90% vol kunnen krijgen. Opladen van de auto zou onder normale omstandigheden 3 tot 6 uur kunnen duren. Een klant bezoeken in Stadskanaal of Margraten vereist dus de nodige voorbereiding. Gelukkig heb ik collega’s die een wat “conventionelere” auto hebben waar gewoon benzine of diesel in kan. Daar kan ik altijd op terugvallen.

Milieuvervuiling

Is het dan uit klimaat- of milieuoverwegingen om deze auto te gaan rijden? Misschien een beetje. Maar ik weet al te goed dat deze auto dan wel lokaal 0% koolstofdioxide (CO2) uitstoot, maar ergens anders waar de elektriciteit wordt opgewekt wordt er natuurlijk wel CO2 veroorzaakt. Laatst heb ik  gelezen dat als een elektrische auto op de stroom van een door een kolencentrale opgewekte centrale rijdt, deze altijd nog verantwoordelijk kan zijn voor 100 g/km. Ik heb het niet nagerekend, maar ik houd het voor mogelijk. Er zijn heel wat auto’s op de markt die minder uitstoten dan dat. Het hangt er dus nog maar van af hoe schoon elektrische auto’s zijn afhankelijk van hoe de energie om ze te laden is opgewekt. Uit technisch oogpunt vind ik dat het mooie aan elektrisch rijden. Al die EV’s (Electrical Vehicles) kunnen geen defecte katalysatoren meer hebben want die zitten er niet op. Ook vervuilde injectoren, lekke EGR kleppen en intercoolers, vervuilde motorolie, kapotte turbo’s of versleten zuigerveren; het zit er allemaal niet in. Veel van deze defecten wordt lang mee rond gereden omdat ze niet direct tot een belemmering lijden. Al die sluimerende defecten kunnen dus ook niet zorgen voor een verhoogde uitstoot van allerhande schadelijke uitlaatgassen. De energie die de auto voortbeweegt komt steeds uit hetzelfde elektriciteitsnet en daarvan valt een stuk beter te beheersen en controleren voor hoeveel CO2 en andere uitstoot dat zorgt.

Dus

Ik ben dus niet de voorzitter van de “iedereen elektrisch rijden” club. En toch ga ik het doen. Ik wil het voelen en ervaren. De afgelopen jaren heb ik genoten van een Toyota Auris Hybrid. Dat is een auto die ook deels elektrisch rijdt, en zich kenmerkt door een traploze versnelling. Heerlijk om mee te rijden en uitdagend om steeds weer zo min mogelijk brandstof te verbruiken. Het is gelukt om over de gehele gebruiksduur van 100.000 km in ruim 2,5 jaar gemiddeld 1 op 20 te scoren. Nu ga ik ontdekken met de BMW i3 hoe het is om met actieradius en laadduur van deze batterijauto om te gaan.

Ook uit vakmatige afweging wordt dit buitengewoon interessant. Voor het bedrijf waar ik werk; Büchli te Harderwijk, (gespecialiseerd in revisie van brandstofinspuitsystemen en opsporen van aandrijflijnproblemen) is dit een “kennisverwervingsprojectje”. De ideale manier om er een gefundeerde mening, en kennis over te verkrijgen, is er zelf in te rijden. Ook dit perspectief is een deel van de besluitvorming geweest om deze auto te gaan rijden.

Het had eigenlijk moeten lukken om de BMW i3 nog in 2013 geleverd te krijgen; 0% bijtelling slaat niemand af. Maar het mag niet zo zijn. De productie is nog niet voldoende op stoom om dat te laten lukken. Het wordt dus medio februari. Het wordt 4% bijtelling is deze week bekend geworden. So-be-it.

Op deze plek ga ik verslag doen van mijn bevindingen en avontuurtjes. Nu eerst uitvinden hoe ik aan een goed laadstation kom!